အမိေျမေလာက္ေတာ့ေကာင္းမည္မထင္ပါ

အပိုင္း ( ၁၀ )

ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာေတာ့ ကိုဟိန္းတို႔ ၁၃ ေယာက္အဖဲြ႔ ျမန္မာျပည္သားသံုးဦးက ကားႏွင္လာၿပီး ကယ္ထုတ္သြားခဲ့ေလသည္ ပစြ့ည္း
ေတြကေတာ့ ရတာေရာမရတာေတြပါ က်န္ေနေလသည္ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔က ထိုင္းႏိူင္ငံရွိျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ သြားထားၿပီး
ျပန္သြားၾကေလသည္ အဲဒီညမွာေတာ့ အားလံုးသံုးရန္ ဘတ္ေငြ ၁၀၀၀ ေပးသြားေသည္ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ေရာက္လာၾကၿပီး ဆန္
အိပ္ႏွစ္အိမ္လာေပးသြားေလသည္ အကိုဟိန္းႏွင့္ေနျခည္ကိုလဲ ဘုန္းႀကီးကေခၚကာ ဒီမွာပဲအလုပ္မရမျခင္းေနရမည္ဟု ေျပာေလသည္
အားလံုးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းေ၀ယာ၀တ္စမ်ားလုပ္ေပးၾကၿပီး ေနလာခဲ့ရာ ၁၀ ရက္ေလာက္ၾကေတာ့ အလုပ္တစ္ခုရေလသည္
မဲေဆာ့က ထိုင္းရဲအိမ္တြင္ စက္ခ်ဳပ္ရံုတည္ေထာင္ထားၿပီး အဲဒီရံုတြင္အလုပ္လုပ္ရသည္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကိုဟိန္းကစက္မခ်ဳပ္တတ္တာ
ေၾကာင့္ စက္ရံုကိုေရာက္ေတာ့ ပန္းရံလုပ္ရသည္ တစ္ေန႔ကိုသူေဌးမက ၅၀ ေပးေလသည္ က်န္ ၁၂ ေယာက္ကေတာ့ စက္ခ်ဳပ္ရတာေပါ့
ညပိုင္းတြင္ေတာ့ သူေဌးမက ကိုဟိန္းကို စက္ခ်ဳပ္သင္ခြင့္ ျပဳေလသည္ ကိုဟိန္း ၇ ရက္ၾကာသင္လိုက္ေတာ့ စက္ခ်ဳပ္တတ္သြားသည္ ။
ပန္းရံအလုပ္မ်ားမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ ကိုဟိန္းကို သူေဌးမကလာေခၚၿပီး အိမ္ေဖၚမေလးက ကိုဟိန္းအမေခၚေနတယ္ ဆိုတာေၾကာင့္......

ကိုဟိန္းဒီမွာထိုင္ ..............

ကိုဟိန္းကို အမက စက္ရံုမွာအလုပ္ခန္႔မယ္ တလကို ၁၅၀၀ ေပးမယ္လုပ္မလား ပစြ့ည္းေတြကို စစ္ေပးရမယ္ေနာ္ .....

ဟုတ္ကဲ့လုပ္ႏိူင္ပါတယ္ .............

ဒါဆိုရင္ ဒီညေနကစ၀င္ပါ အလုပ္တက္ရင္အမဆီကိုလာခဲ့ေနာ္ ..........

ဟုတ္ကဲ့ပါ အမ ..........

ထိုင္းသူေဌးမက ျမန္မာျပည္သားေတြႏွင့္ ေနတာမ်ားတာေၾကာင့္ ျမန္မာလိုအားလံုးေျပာ တတ္ေနေတာ့အခက္အခဲမရွိပါ ကိုဟိန္းအလုပ္
စ၀င္တယ္ဆိုရင္ပဲ ျမန္မာျပည္သားေတြက မနာလိုျဖစ္လာေလသည္ ကိုဟိန္းအလုပ္စ၀င္ထဲက တိုက္ခိုက္ၾကတာ ကိုဟိန္းတာ၀န္ယူထား
တဲ့အထည္ေတြကို ခိုးထုတ္ၿပီး ေရာင္းစားသူ အထည္ခ်ဳပ္စက္ေတြကို ဖ်က္သူမ်ား စက္ခန္းအတြင္းရွိ စက္ရံုသံုးပစြ့ည္းမ်ားကို ခိုးယူၾကၿပီး
အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပသနာရွာၾကေတာ့သည္ စက္ရံုတြင္လဲ လုပ္ငန္းမ်ားမတိုးတက္ပါပဲ ဆုတ္ယုတ္လာေလေတာ့သည္ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ......

ကိုဟိန္းအမဘန္ေကာက္ကို သြားရမယ္ မင္းစက္ရံုကို ဂရုစိုက္ေပးပါ လိုအပ္ရင္အမဆီကို ဖုန္းဆက္ေနာ္ ..........

ဟုတ္ကဲ့ပါအမစိတ္ခ်ပါ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ထားေပးပါ့မယ္ ...........

သူေဌးမခရီးထြက္ပါၿပီဆိုကတည္းက ျမန္မာျပည္သားေတြ ဖာတိျပေတာ့သည္ ေန႔စားဆိုေတာ့ အလုပ္ကိုေကာင္းစြာ မလုပ္ေတာ့ပါ ကို
ဟိန္းကလဲလူသစ္ဆိုေတာ့ ေျပာလို႔သိပ္မရပါ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စက္ခ်ဳပ္ကြ်မ္းက်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေခၚလိုက္ကာ ထိမ္းသိမ္း
ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကိုဟိန္းကေတာ့ သူေစာင့္ေလွ်ာက္ရမည္ကိုသာ အဓိကထားေဆာင္ရြက္ေလသည္ ၂ လေက်ာ္ေလာက္ ျမန္မာေတြဒုကြ့
ေပးလိုက္တာ သူေဌးမႏွစ္ေယာက္ ဘတ္ ၅၀၀၀၀ ေက်ာ္ဆံုးရံုးသြားခဲ့ေလသည္ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူေဌးမႏွစ္ေယာက္က စက္ ၃၆ လံုး
ကိုတ၀က္စီခဲြကာ စက္ရံုပါဖ်က္လိုက္ရေလသည္ စက္ရံုဖ်က္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူေဌးမက ကိုဟိန္းက ျမ၀တီသို႔ခဏသြားေနရန္ေျပာၿပီး
၁၀ ၾကာရင္သူလာႀကိဳမည္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုဟိန္းလဲ လမင္းနဲ႔အဆင္သိပ္မေျပာတာေၾကာင့္ ၁၀ ရက္ေန
ၿပီးသူေဌးမအိမ္သို႔ ျပန္လာေတာ့ သူေဌးမက ကိုဟိန္းတစ္ေယာက္ထဲကို ဘန္ေကာက္သို႔ ေခၚလာကာ က်န္ ၃၅ ေယာကိက်ုေတာ့ အား
လံုးအလုပ္မွ ထုတ္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္ ကိုဟိန္းလဲ ဘန္ေကာက္တြင္ ေအးခ်မ္းစြာ သံုးႏွစ္ေနထိုင္ၿပီး ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီး
ထိုင္းႏိူင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ရ ေနရစားရတာ မလြယ္ကူေၾကာင္းကို ညီမျဖစ္သူအား ျပန္လည္ေျပာျပလိုက္ေလေတာ့သည္ ..........ဒီမွ်သာ