အမိေျမေလာက္ေတာ့ေကာင္းမည္မထင္ပါ

အပိုင္း ( ၈ )

သိုးေမြးစက္ကေတာ့ အႀကိဳးေပးပါသည္ ကိုဟိန္းကစက္ဆဲြသင္တာ စိတ္ရွည္တာေၾကာင့္ ၇ ရက္ကို ၄၀၀၀၀ ေက်ာ္၀င္ေငြ ရွိလာသည္
ေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့လမင္းက မိဘမ်ားစီကို ေငြပို႔ခ်င္တာေၾကာင့္ ေငြပို႔ပို႔ေနေလသည္ ကိုဟိန္းကလဲသူ႔မိသားစုကို ေငြ႔ပို႔ေပးခ်င္
တာေၾကာင့္ ကိုဟိန္းႏွင္လမင္းတို႕ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပ ျဖစ္ရျပန္သည္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုဟိန္းကဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ လမင္း
သေဘာသာလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ လမင္းရဲ႕ဖခင္ ဦးညီထြဋ္ ဆီးခ်ဳိေရာဂါေၾကာင့္ ေျခေထာက္တစ္ဘက္ျဖတ္
လိုက္ရေလသည္ လမင္းကေတာ့ အိမ္ကိုျပန္သြားသည္ ကိုဟိန္းကေတာ့ျမ၀တီတြင္ က်န္ေနခဲ့ေလသည္ အလုပ္ကလဲ ေနတိုင္းေတာ့ရွိ
ပါတယ္ဒါေပမဲ့ သူေဌးက ေငြမရွင္းတာေၾကာင့္ ကိုဟိန္းျမ၀တီမွာ ထမင္း ၇ ရက္ငတ္ခဲ့ရသည္ .........

ေအာ္ ......... ငါ့ႏွယ္ကြာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အိမ္ေဘးကပုဇြန္စာရြက္ကို ခူးၿပီးေတာ့ ေရနဲ႔ျပဳတ္စားရတယ္လို႔ ........ေတာက္ ......

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုၿဖိဳးဆိုေသာ ဘိလိယက္ခံု ပိုင္ရွင္ႏွ့င့္ကိုဟိန္း ရင္းႏွီးသြားၿပီး ကိုၿဖဳိးက ဆိုင္တြင္လာထိုင္ေပးပါရန္ေျပာတာေၾကာင့္
ကိုဟိန္းဆိုင္တြင္သြားထိုင္ေပးရသည္ ကိုၿဖဳိးက သူ႔မိန္းမေနမေကာင္းတာေၾကာင့္ ေကာ့ကရိတ္သို႔ ျပန္သြားေလၿပီး ဆိုင္ကိုေတာ့ ကိုဟိန္း
နဲ႔သာထားခဲ့ေလသည္ ကိုဟိန္းကလဲအစစအရာရာသူ႕လက္သူ႕ေျခ ျဖစ္လာေလသည္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုၿဖဳိးေယာက္ခမေရာက္လာၿပီး
ဆိုင္မွာတာ၀န္ယူေပးရန္ ေန႔စားခတစ္ေန႔ကို ၁၀၀၀ ေပးေလသည္ ၁၀ ရက္ေလာက္ၾကေတာ့ လမင္းျပန္ေရာက္လာေလၿပီ ဦးညီထြဋ္က
ေတာ့ ေျခေထာက္တစ္ဖက္မရွိေတာ့ပါ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ လမင္းက ထိုင္းဘက္ကမ္းသို႔ကူးၿပီး စက္ခ်ဳပ္ရံုသို႔သြားကာ အလုပ္လုပ္ေလ
ေတာ့သည္ လမင္းက ၇ ရက္ကိုတစ္ခါျပန္လာၿပီး သူ႕၏စားရေနရာကို ကိုဟိန္းအားျပန္လည္ေျပာျပေလသည္ ......

ကိုကိုရယ္ စားရတာလဲဆိုးလိုက္တာ စက္ရံုသူေဌးက ေၾကြးခိုင္းတာ ေကာင္းေကာင္းပါပဲ ဒါေပမဲ့ခ်က္ေၾကြးတဲ့ ထိုင္းမက ၾကက္ရိုးကိုဖရံု
သီးနဲ႔ေရာေကြ်းတယ္ေလ ၿပီးေတာ့တစ္ေန႔ကို ၅၀ ဘတ္လဲျဖတ္တယ္ လုပ္ရတာစိတ္ကုန္တယ္ အလုပ္အသစ္ထပ္ရွာမယ္ေနာ္ ........

သေဘာပဲေလ ရွာခ်င္ရွာေပါ့ အဆင္ေျပတဲ့ေနရာမွာ လုပ္ေပါ့ဒါမွ မင္းအိမ္ကိုေငြပို႔ႏိူင္မွာေလ ................

ကိုဟိန္းကေတာ့ လမင္းကိုသိပ္မၾကည့္ေတာ့ပါ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုဟိန္းက ဘိလိယက္ခံုတြင္ ေနထိုင္ၿပီး လမင္းကေတာ့ ထိုင္းဘက္
ကမ္းမွာေနကာ အလုပ္ရွာေတာ့ ကပ္ပီဘန္းရြာတြင္ အလုပ္ရေလေတာ့သည္ ထိုင္းသူေဌးက အက်င့္မေကာင္းတာေၾကာင့္ လမင္းလဲကို
ဟိန္းကို လာေခၚသြားေလသည္ ကိုဟိန္းကမလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ လမင္းကအတင္းေခၚတာေၾကာင့္ လိုက္သြားေလသည္ သူေဌးအိမ္ေရာက္
ေတာ့ ကိုဟိန္းကိုၾကည့္ကာ သူေဌးကကိုဟိန္းလိုႏူနယ္ပံုနဲ႔ သူ႕အိမ္မွာမျဖစ္ေၾကာင္း စကားျပန္နဲ႔ေျပာေလသည္ ကိုဟိန္းလဲ လမင္းကိုစိတ္
မခ်တာေၾကာင့္ လုပ္ႏိူင္ေ႕ာင္း အာမခံလိုက္ေလသည္ ကိုဟိန္းအလုပ္စ၀င္တယ္ဆိုရင္ပဲ ျပသနာစတက္တာက ထိုင္းသူေဌးက ဗမာေတြ
ဟာဆန္နီၾကမ္းပဲ စားပါတယ္ဆိုၿပီး သူတို႔ႏိူင္ငံရဲ႕ အညံ့ဆံုးဆန္ကိုသာ ေပးေကြ်းေလသည္ အလုပ္သမား ၂၀ ေက်ာ္ကိုဆန္ကလဲနန္ နီက
လဲနီ ၾကမ္းကလဲၾကမ္းဆိုေတာ့ အားလံုးက မစားႏိူင္ေပမဲ့ သီးခံေနရသည္ ........

ကိုကိုစားႏိူင္ရဲ႕လား ............

ဟင္း .......... မစားႏိူင္ေတာ့လဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေရာက္လာၿပီးမွေတာ့ စားရမွာေပါ့ ......

ဒီေန႔ေတာ့ သီးခံလိုက္ပါ ကိုကိုရယ္ ေနာက္ေန႔ၾကရင္ လမင္းေစ်း၀ယ္ေပးပါ့မယ္ ..........

ရပါတယ္ကြာေနပါေစေတာ့ သူမ်ားႏိူင္ငံပဲ ေရြးေနလို႔ မရဘူးေလ ဒါေပမဲ့ေရရွည္ေတာ့ ျဖစ္မယ္မထင္ဘူးေနာ္ ဒီလကုန္ရင္ထြက္ၾကမယ္

ေအးေလ ကိုကိုသေဘာပါပဲ .........

မထြက္လို႔လဲ မျဖစ္ဖူးေလ ေရြးရတဲ့ပိတ္စေတြက ေခြးေသးပန္းထားတာေတြ အဲဒါေတြကိုထမ္းရေတာ့
လူကိုယ္မွအနာေတြေပါက္လာတယ္ မျဖစ္ပါဘူးကြာ ငါျမန္မာျပည္မွာ မင္းကိုရွာေကြ်းတာ ဒီထက္သာတယ္ေနာ္ .........

ဟုတ္ပါတယ္ကိုကိုရယ္ လမင္းမွားတာပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ............ဆက္ရန္